Choć szczerze kocham moje erasmusowe życie, to nawet mieszkając w słonecznej Italii czasami ma się „ups and downs”. Jakiś czas temu przeszłam przez erasmusowy kryzys. Jest to dolegliwość, która dotknęła nie tylko mnie, ale i kilku moich znajomych, w większym i mniejszym stopniu. Czym się on charakteryzuje? Chęcią powrotu do domu. Tak, powrotu z „wiecznych wakacji” w Toskanii do Polski. Brzmi absurdalnie, prawda? Trochę takie jest.
Wyspa głównie kojarzyła mi się z plażami i skalistym wybrzeżem. Choć miałam pewne wyobrażenie o tym miejscu, to nadal była to dla mnie wielka niewiadoma. Bo co to właściwie za kraj, który wielkością przypomina Kraków, a liczba ludności jest mniejsza niż w Poznaniu?
Druga część wpisu o tym, co zaskoczyło mnie podczas mieszkania we Włoszech. (…) Jeśli kojarzycie Włochów z ich sławnego dolce far niente (słodkie nicnierobienie), to dobrze kojarzycie. Nie chcę generalizować i oczywiście nie twierdzę, że wszyscy lub większość Włochów to lenie i nieroby. Trzeba jednak przyznać, że z sufitu to powiedzenie się nie wzięło. Występuje bowiem w tej narodowości pewna zależność.
Przyjemne słońce przez większość dni w roku, uśmiechnięci i bezproblemowi ludzie, gwar w kawiarniach, topiące się i spływające po palcach najlepsze lody na świecie, długie wieczory w gronie przyjaciół i rodziny, ciągnąca się mozzarella na pizzy, przystojni mężczyźni w dobrze skrojonych garniturach, białe vespy przemykające przez wąskie uliczki uroczych miasteczek i ten brak stresu, bo…
Od dłuższego czasu nie potrafię zebrać myśli w dającą się zrozumieć całość. Każde ze słów, które przewijają się w mojej głowie, zdają się być niewystarczające, by wyrazić to, jak się czuję. Już jakiś czas temu wróciłam z kilkudniowego pobytu w Polsce, podczas którego spotkałam się z przyjaciółmi i rodziną. Każdy zadawał to samo pytanie –…
No to jestem! Chyba dopóki nie wysiadłam z samolotu nie wierzyłam, że to się dzieje naprawdę. Ekscytacja i stres – te słowa chyba najlepiej oddają to co czułam (i czuję nadal). Trochę jak pierwszoklasista przed pierwszym września. Przede mną rok studiowania we Włoszech. Rok pełen wyzwań, nowych znajomości, poszerzania horyzontów, podróżowania, kawy, pasty i nauki…
Dlaczego mnie tam wcześniej nie było?! Przez kilka dni po powrocie zadawałam sobie to pytanie. Za dzieciaka bardzo dużo podróżowałam z rodzicami po Polsce i wydawało mi się, że powiedzenie „cudze chwalicie, swego nie znacie” w tym kontekście mnie nie dotyczy. Bo przecież zjeździliśmy setki kilometrów na rowerach, byliśmy tyle razy w górach, mieszkamy nad…
Codziennie rano parzę tę samą kawę. Staram się delektować jak najdłużej jej intensywnym smakiem, ale kiedy spoglądam na zegarek, okazuje się, że muszę już wychodzić. Szybko biorę następne łyki i jak zawsze zostawiam trochę kawy w kubku. Nie wiem dlaczego. Tak jakoś mam. Zakładam buty i wychodzę z mieszkania. W pośpiechu trzaskam drzwiami i po…
Do końca roku pozostało już niewiele czasu. Nadeszła więc najlepsza pora na podsumowanie tego co działo się w 2017r., a działo się naprawdę wiele. Dla mnie był to najbardziej intensywny rok pod względem podróżowania. Niestety studia skutecznie utrudniały mi wyjazdy, więc zmuszona byłam zrezygnować z niektórych planów. Tak czy siak zadowolona jestem z tych, które…
Wyobraźnie sobie małe, rybackie miasteczko, położone nad samiutkim oceanem, gdzie wszyscy mieszkańcy się znają i pozdrawiają wzajemnie uśmiechem na ulicy. Co drugi z nich mieszka w domku w kolorowe paski i wiedzie spokojne życie, które od czasu do czasu zakłócone jest silnym wietrzyskiem psującym im fryzury. Takie właśnie jest Costa Nova, czyli mała portugalska mieścina,…